هایفما، وجود خون در جلوی محفظه ی چشم است که دلایل متعددی دارد. مقدار خون در چشم میتواند متفاوت باشد.
در هایفمای خفیف، قرمزی تنها در حد یک تغییر رنگ کم است که چشم معمولا به رنگ قرمز مایل به صورتی درمی آید. اما در هیفمای شدید، کل چشم با خون پر شده و حیوان معمولا نابینا می شود. منشأ خونریزی در هیفما معمولا رگهای عنبیه است اما خون ممکن است از بافتهای پشت عنبیه، رگهای خونی کورویید (لایه بافت در زیر شبکیه چشم) و … نشأت گرفته باشد.
علل
به طور کلی علل هایفما به چند دسته تقسیم می شود:
* ناشی از تروما
* نواقص مادرزادی چشم (در موارد نادر)
* یووئیت مزمن یا شدید که موجب التهاب عنبیه، جسم مژگانی و کورئید بافت چشم می شود.
* اختلال در لخته شدن خون و عملکرد پلاکتها و سایر فاکتورهای انعقادی
* فشار خون بالای سیستمیک
* بیماری های سیستمیک
* جداشدگی شبکیه و پاره شدن رگهای شبکیه
* تومور و یا سرطان در چشم و یا در جاهای دیگر در بدن
علل خاصی نیز وجود دارند که در توسعه ی هایفما دخیل می باشند، این عوامل عبارتند از:
* پروپتوز چشم
* مصرف تصادفی سموم جوندگان، مثل وارفارین و یا برودیفاکوم و یا خوردن جوندگانی که توسط این سموم کشته شدهاند.
* تروما توسط اشیأ نوک تیز
* فشار خون بالا
* اختلال عملکردهای پلاکتی و هموفیلی
* بیماریهای کبدی مزمن، با کاهش عوامل انعقادی و ویتامین K
* مسمومیت کومادین که از مصرف بیش از حد این دارو پیش می آید. (از این دارو برای بیماری های قلبی و عروقی استفاده میشود)
* سندرم هایپروسکوزیتی
* تومور اولیه در عنبیه و جسم مژگانی چشم
*تومورهای متاستاتیک که از قسمتهای دیگر بدن به چشم گشترش پیدا می کنند.
علائم و نشانه ها
* قرمزی چشم، واقع در بین قرنیه و عنبیه / خون ممکن است در بخشی از عنبیه یا مردمک پنهان باشد.
* دیگر علاوم تروما (کبودی، زخم)
* التهاب در چشم
*دو بینی
*درد و سوزش، که موجب بسته نگه داشتن چشم میشود.
*کاهش بینایی یا کوری در چشم آسیب دیده
تشخیص
تستهای تشخیصی مورد نیاز ممکن است شامل یک یا بیشتر موارد زیر باشد:
*بررسی کامل سابقهی پزشکی و معاینه فیزیکی
*معاینه ی کامل چشم؛ که شامل تست رفلکس نور مردمک، ارزیابی تولید اشک (تست شیرمر/Schirmer)، دانگ سنج (اندازه گیری فشار داخل چشم) و بررسی کامل چشم تحت بزرگنمایی
*شمارش کامل خون (CBC)، من جمله شمارش پلاکت ها
*احتمالا یک آزمایش ادرار
*آزمایش فشار خون
*آزمایش تخصصی سرم برای تشخیص حضور برخی عفونتها و یا فرآیندهای سرطانی
*آزمایش تخصصی خون برای ارزیابی توانایی لختهسازی خون
*اشعه X ، اگر نشانه های از دخالت دیگر ارگانٰها باشد.
درمان
در صورت تشخیص درست و تأیید هایفما، درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
*کورتیکواستروئیدهای موضعی در شکل قطره یا پماد، برای کاهش التهاب داخل اتاق قدامی
*پماد موضعی آتروپین (%1) در فرم قطره، که اغلب جهت گشاد کردن مردمک، تسکین درد و به حداقل رساندن چسبندگی بین عنبیه و عدسی میشود.
*داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی در بسیاری از سگهای مبتلا به هایفما تجویز نمی شود. زیرا با تداخل این دارو ها در عملکرد پلاکتها باعث افزایش خطر ابتلا به خونریزی میشوند.
مراقبت های خانگی
سگ مبتلا به هایفما، فعالیتش باید محدود شود تا خطر ابتلا به خونریزی کمتر شود. از آنجا که در اکثر موارد، چشم سگها باید بسته باشد (پانسمان)، نباید به او اجازه داد که تنهایی به خارج از منزل برود و همیشه باید تحت نظر باشد. در بردن پت خود به دامپزشکی هیچگاه تأخیر نیندازید. چون این بیماری نه تنها تهدید کنندهی بینایی است، بلکه تهدید کنندهی حیات هم می تواند باشد.
منبع: www.dampezeshkan.com